Lewkonia należy do rodziny kapustowatych. Cała grupa obejmuje ponad 50 gatunków. W naturze występuje zarówno w Europie, Afryce Północnej jak i na znacznym obszarze Azji.
Dwa gatunki tej rośliny uprawiane są jako rośliny ozdobne. Lewkonia kojarzy się często z wiejskim ogródkiem, wakacjami na wsi, z cudownym zapachem. Ta znana i popularna roślina przeżywa swój renesans za sprawą nowych odmian i pastelowych barw.

Lewkonia letnia (Matthiola incana) jest w naturze byliną i pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego. Dorasta do wysokości około 80 centymetrów. Jej pędy są wzniesione, pojedyncze, niekiedy rozkrzewione. Liście lancetowate, pokryte miękkimi, srebrzystymi włoskami. Na szczytach pędów pojawiają się bardzo wonne kwiaty, zebrane w grona. Kwiaty mogą być pojedyncze, półpełne i pełne o bogatej gamie kolorystycznej (białe, ecru, żółte, pomarańczowe, czerwone, różowe, fioletowe).

Ciekawe odmiany lewkonii letniej to: Mera, Varsovia, Hala, Dora Diablo, Juka, Bara, Antar.

Lewkonia uprawiana jest głównie na kwiat cięty. Kwiaty cięte długo zachowują świeżość w wazonie, w kompozycjach pod warunkiem, że rośliny nie są ścięte , a wyrwane z korzeniami. Odmiany karłowe świetnie sprawdzają się w nasadzeniach ogrodowych, tarasowych i balkonowych. Pięknie komponuje się z innymi roślinami, jak niecierpek czy lwia paszcza. Lewkonia kwitnie od maja do późnej jesieni. Lubi stanowisko słoneczne, ciepłe z żyzną i próchniczną glebą zasobną w wapń. W naszym klimacie jest rośliną jednoroczną, gdyż nie wytrzymuje spadków temperatury i zim.

Autor informacji: A.K.